METODA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ (SI)
Termin integracja sensoryczna określa prawidłową organizację wrażeń sensorycznych napływających przez receptory. Oznacza to, że mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, dotyk, czucie ruchu-kinestezja) dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami, aby mogły być użyte w działaniu.
Terapia SI polega zwykle na aktywności ruchowej całego ciała, w dużej mierze spontanicznej-wybieranej przez samo dziecko, dostarczającej wrażeń przedsionkowych, proprioceptywnych (czucia głębokiego, wrażenia z mięśni i ścięgien) i dotykowych (czuciowych). Terapia integracji sensorycznej w naszym przedszkolu odbywa się w sali specjalnie do tego przystosowanej i wyposażonej w odpowiednie przyrządy. Wyposażenie obejmuje sprzęt do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego, ale również wzrokowego, słuchowego i węchowego. Do stymulacji systemu przedsionkowego wykorzystujemy często sprzęt podwieszany tj. helikopter, platformę terapeutyczną, hamak, huśtawkę, drążek oraz drabinki, pufy, batut, deskorolkę i inne. Stymulacja tego systemu to przede wszystkim: huśtanie, skoki, przeskakiwanie, ćwiczenia równoważne, jeżdżenie, bujanie, przewroty itp. Stymulacja systemu proprioceptywnego to przede wszystkim ćwiczenia z dociskiem, masaż głęboki, przenoszenie, przepychanie, opieranie itp., natomiast stymulacja systemu dotykowego polega głównie na chodzeniu i dotykaniu różnych faktur i przedmiotów, substancji, segregowaniu, masowaniu różnymi fakturami, zabawie w masach plastycznych itp. Prowadzona jest przez certyfikowanych terapeutów integracji sensorycznej, w formie zajęć indywidualnych, po uprzedniej kompleksowej diagnozie procesów integracji sensorycznej. Dla każdego dziecka konstruowany jest indywidualny program terapeutyczny z ćwiczeniami dostosowanymi do poziomu rozwojowego, ukierunkowany na wyeliminowanie konkretnych problemów i według którego prowadzone są zajęcia. Terapia SI jest wykorzystywana, jako metoda komplementarna w usprawnianiu dzieci z ADHD, z mózgowym porażeniem dziecięcym, autyzmem, zespołem Downa czy niepełnosprawnością intelektualną. Ma postać "naukowej zabawy”, w której dziecko chętnie uczestniczy mając przekonanie, że kreuje zajęcia wspólnie z terapeutą. Atmosfera podczas zajęć sprzyja rozwojowi wewnętrznej potrzeby ujarzmiania środowiska. Dziecko czując, że odnosi sukcesy w coraz większej ilości coraz bardziej skomplikowanych zadań, podnosi swoją samoocenę i chętnie uczestniczy w zajęciach. Takie doświadczenia w kierowaniu swoim zachowaniem zaczyna przenosić również na inne sytuacje poza salą terapeutyczną. Zmienia się obraz dziecka i jego funkcjonowanie
w środowisku. Właściwie przebiegające procesy integracji sensorycznej są podstawą do prawidłowego rozwoju ruchowego, kształtowania mowy, zachowania, emocji, uczenia, pisania, czytania, liczenia, koncentracji uwagi.
Terapia integracji sensorycznej poprawia m.in.: koncentrację uwagi, pamięć, koordynację ruchową, planowanie ruchu, zręczność, pracę oczu, napięcie mięśniowe, które są podstawą umiejętności szkolnych.
Najczęściej spotykanymi dysfunkcjami integracji sensorycznej są: nadwrażliwość (obronność) dotykowa związana z wygórowaną reakcją na bodźce, nadwrażliwość oralna dotycząca okolic buzi, dyspraksja, polegająca na trudnościach z zaplanowaniem i wykonaniem czynności ruchowych czy niepewność grawitacyjna, której cechą charakterystyczną jest lęk przed zmianą pozycji ciała.
Rodzicu, jeżeli Twoje dziecko:
- jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem,
- ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate),
- źle toleruje wykonywanie przy nim czynności pielęgnacyjnych i higienicznych, takich jak: obcinanie włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, czyszczenie nosa, uszu itp.
- wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie,
- ma problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem, zwłaszcza zapinaniem guzików i sznurowaniem butów,
- ma słabą równowagę: potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie,
- podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp.
- jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu,
- trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza,
- w porównaniu do innych dzieci czy wymogów sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno,
- nabywanie nowych umiejętności ruchowych sprawia mu trudność, np. jazda na rowerze, rzucanie i łapanie piłki, pływanie,
- wchodząc/schodząc po schodach częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi,
- niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku, np. nożyczki, sztućce czy przybory do pisania,
- unika dziecięcego baraszkowania z rodzicami lub rodzeństwem,
- uwielbia ruch, poszukuje go, dąży do niego. Jest stale w ruchu – biega, podskakuje, często zmienia pozycję ciała
- przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością, okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża, np. wejść na wysokie schody, na drabinkę, usiąść na wysokim stołku,
- ma trudności z czytaniem i pisaniem, częściej niż inne dzieci w jego wieku myli, odwraca znaki graficzne, ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy,
- ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem itp.
- sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy,
- nie lubi karuzeli, huśtawki, lub przeciwnie – uwielbia to
Być może, ma zaburzenia w zakresie procesów integracji sensorycznej i ta terapia jest właśnie dla niego stworzona.
Pliki do pobrania
video-1602230021.mp4 (244.06 KB)