METODA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ (SI)

  • Drukuj zawartość bieżącej strony
  • Zapisz tekst bieżącej strony do PDF
13 października 2020

Termin integracja sensoryczna określa prawidłową organizację wrażeń sensorycznych napływających przez receptory. Oznacza to, że mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, dotyk, czucie ruchu-kinestezja) dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami, aby mogły być użyte w działaniu.

Terapia SI polega zwykle na aktywności ruchowej całego ciała, w dużej mierze spontanicznej-wybieranej przez samo dziecko, dostarczającej wrażeń przedsionkowych, proprioceptywnych (czucia głębokiego, wrażenia z mięśni i ścięgien) i dotykowych (czuciowych). Terapia integracji sensorycznej w naszym przedszkolu odbywa się w sali specjalnie do tego przystosowanej i wyposażonej w odpowiednie przyrządy. Wyposażenie obejmuje sprzęt do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego, ale również wzrokowego, słuchowego i węchowego. Do stymulacji systemu przedsionkowego wykorzystujemy często sprzęt podwieszany tj. helikopter, platformę terapeutyczną, hamak, huśtawkę, drążek oraz drabinki, pufy, batut, deskorolkę i inne. Stymulacja tego systemu to przede wszystkim: huśtanie, skoki, przeskakiwanie, ćwiczenia równoważne, jeżdżenie, bujanie, przewroty itp. Stymulacja systemu proprioceptywnego to przede wszystkim ćwiczenia z dociskiem, masaż głęboki, przenoszenie, przepychanie, opieranie itp., natomiast stymulacja systemu dotykowego polega głównie na chodzeniu i dotykaniu różnych faktur i przedmiotów, substancji, segregowaniu, masowaniu różnymi fakturami, zabawie w masach plastycznych itp. Prowadzona jest przez certyfikowanych terapeutów integracji sensorycznej, w formie zajęć indywidualnych, po uprzedniej kompleksowej diagnozie procesów integracji sensorycznej. Dla każdego dziecka konstruowany jest indywidualny program terapeutyczny z ćwiczeniami dostosowanymi do poziomu rozwojowego, ukierunkowany na wyeliminowanie konkretnych problemów i według którego prowadzone są zajęcia. Terapia SI jest wykorzystywana, jako metoda komplementarna w usprawnianiu dzieci z ADHD, z mózgowym porażeniem dziecięcym, autyzmem, zespołem Downa czy niepełnosprawnością intelektualną. Ma postać "naukowej zabawy”, w której dziecko chętnie uczestniczy mając przekonanie, że kreuje zajęcia wspólnie z terapeutą. Atmosfera podczas zajęć sprzyja rozwojowi wewnętrznej potrzeby ujarzmiania środowiska. Dziecko czując, że odnosi sukcesy w coraz większej ilości coraz bardziej skomplikowanych zadań, podnosi swoją samoocenę i chętnie uczestniczy w zajęciach. Takie doświadczenia w kierowaniu swoim zachowaniem zaczyna przenosić również na inne sytuacje poza salą terapeutyczną. Zmienia się obraz dziecka i jego funkcjonowanie

w środowisku. Właściwie przebiegające procesy integracji sensorycznej są podstawą do prawidłowego rozwoju ruchowego, kształtowania mowy, zachowania, emocji, uczenia, pisania, czytania, liczenia, koncentracji uwagi.

Terapia integracji sensorycznej poprawia m.in.: koncentrację uwagi, pamięć, koordynację ruchową, planowanie ruchu, zręczność, pracę oczu, napięcie mięśniowe, które są podstawą umiejętności szkolnych.

Najczęściej spotykanymi dysfunkcjami integracji sensorycznej są: nadwrażliwość (obronność) dotykowa związana z wygórowaną reakcją na bodźce, nadwrażliwość oralna dotycząca okolic buzi, dyspraksja, polegająca na trudnościach z zaplanowaniem i wykonaniem czynności ruchowych czy niepewność grawitacyjna, której cechą charakterystyczną jest lęk przed zmianą pozycji ciała.

Rodzicu, jeżeli Twoje dziecko:

  • jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem,
  • ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate),
  • źle toleruje wykonywanie przy nim czynności pielęgnacyjnych i higienicznych, takich jak: obcinanie włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, czyszczenie nosa, uszu itp.
  • wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie,
  • ma problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem, zwłaszcza zapinaniem guzików i sznurowaniem butów,
  • ma słabą równowagę: potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie,
  • podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp.
  • jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu,
  • trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza,
  • w porównaniu do innych dzieci czy wymogów sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno,
  • nabywanie nowych umiejętności ruchowych sprawia mu trudność, np. jazda na rowerze, rzucanie i łapanie piłki, pływanie,
  • wchodząc/schodząc po schodach częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi,
  • niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku, np. nożyczki, sztućce czy przybory do pisania,
  • unika dziecięcego baraszkowania z rodzicami lub rodzeństwem,
  • uwielbia ruch, poszukuje go, dąży do niego. Jest stale w ruchu – biega, podskakuje, często zmienia pozycję ciała
  • przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością, okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża, np. wejść na wysokie schody, na drabinkę, usiąść na wysokim stołku,
  • ma trudności z czytaniem i pisaniem, częściej niż inne dzieci w jego wieku myli, odwraca znaki graficzne, ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy,
  • ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem itp.
  • sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy,
  • nie lubi karuzeli, huśtawki, lub przeciwnie – uwielbia to

Być może, ma zaburzenia w zakresie procesów integracji sensorycznej i ta terapia jest właśnie dla niego stworzona.

Pliki do pobrania

Galeria

  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie